Do napisania tego rozdziału skłoniło mnie kilka wykładów, których miałem nieprzyjemność wysłuchać. Nuda, monotonia, brak sensu i celu to główne zarzuty, które można przedstawić tamtym prelegentom.
Pamiętaj, że wszystko weźmie w łeb, jeśli nie będziesz szanował rozmówcy. Tak więc, ustal cel Swojej wypowiedzi. Dlaczego druga osoba powinna Ciebie wysłuchać? Na co warto zwrócić uwagę? W jakiej formie przekażesz jej informacje?
Dostosowanie, które już poznałeś, to także błyszcząca oznaka szacunku dla rozmówcy. W końcu... specjalnie uczysz się mówić tak, jak on i przekazujesz mu informacje w zjadliwej dla niego treści. Pisząc tekst dla różnych osób czy wygłaszając prelekcję, używaj wszystkich trzech kanałów percepcji.
„I w tym momencie ‘Arry ryknął donośnym głosem coś, czego nie wypada w tej książce powtarzać, a z jego brązowej różdżki wystrzeliło oślepiająco białe światło. ‘Ermiona rzuciła się na zimną, mokrą posadzkę przestraszona. I w tym momencie rozpętało się piekło…”
Wymyślone na poczekaniu, ale pamiętaj, żebyś wzorował się na dynamicznej, ciekawej strukturze tekstu pełnej przymiotników i odwołań do różnych zmysłów. Wzoruj się na bestsellerach książkowych. Dlaczego ludzie je kupują? Ponieważ autorzy tych publikacji potrafią zaciekawić.
Każdego słowa używaj mądrze, w jakimś celu. Każdy wyraz jest potrzebny do zrozumienia całości wypowiedzi. Szanuj czas odbiorców, a skoro już Cię słuchają, niech będą Tobą zainteresowani.
Dodaj nowy komentarz