Portal tworzy kreatywna agencja marketingowa:

Cechy dobrego managera

Niezależnie od branży manager musi posiadać określone cechy. Przede wszystkim musi się ciągle rozwijać, odnajdować inspirację w pracy i nie bać się trudnych decyzji. Zróbmy zbiór takich cech.

Wspólnymi siłami możemy stworzyć portret psychologiczny przywódcy idealnego, do którego powinniśmy dążyć prowadząc własny biznes w młodym wieku.

Portret użytkownika Michał Toczyski

Kiedyś napisałem taki artykulik dotyczący umiejętności menedżera.

Jaki musi być?

Przywódczy, bowiem nie łatwo zmotywować ludzi do pracy, o czym obaj się przekonaliśmy :).

Pozytywnie nastawiony i charyzmatyczny, by łatwo zarażał ludzi entuzjazmem.

Pewny siebie, bo autorytet pomaga w zdobyciu zaufania.

Spójny - robi to, co mówi.

Co jeszcze?

Portret użytkownika Bartłomiej Guzik

"Lider to osoba która nie pcha ludzi przed sobą lecz ta za którą ludzie podążają". Iwona Majewska Opiełka

Lider powinien potrafić wydobyć ze swoich pracowników, podwładnych , ich potencjał. Dobry przywódca pokazuje innym ludziom ich pozytywne strony wydobywa z ludzi to co mają w sobie najlepsze.

Andrew Carnegie jeden z najbogatszych ludzi świata z początku XX wieku, twórca 40 milionerów, kazał umieścić na swoim nagrobku taki napis " Tu leży ten który przyciągał lepszych od siebie"

Carnegie był liderem wszechczasów. Ze "stajni" Carnegiego wywodzą sie między innymi Napoleon Hill i Charles Shwab.

Przywódca przede wszystkim powinien rozumieć punkt widzenia drugiego człowieka, wykazywać się wysokim poziomem inteligencji emocjonalnej i związaną z nią empatią. Wszystkie te cechy kształtują sie w prawej półkuli naszego mózgu. Nie są to cechy uwarunkowane genetycznie , można je w sobie wykształcić po przez rozwijanie prawej półkuli. Służą do tego proste ćwiczenia oraz bodźce odziaływujące na naszą wyobraźnię, takie jak słuchanie muzyki , tworzenie, malowanie,czytanie poezji i wszelkiego rodzaju aktywność proartystyczna.

Dla tego nie można mówić że przywódcą trzeba się urodzić, można sie
nim stać , Ty możesz nim być jeśli tylko będziesz tego chcieć.

Portret użytkownika Michał Toczyski

Jeśli będziesz tego chciał, działał w tym kierunki i nabędziesz odpowiednie cechy i umiejętności :).

W jednej z książek Briana Tracy przeczytałem, że "lider to osoba, która sama podejmuje decyzje i nie potrzebuje inicjatywy (kopa do działania) innych". Coś w tym jest. Jak wielu liderów mamy w Polsce?

Samozwańczych około 40% - po naszych badaniach wśród młodzieży.

A tak w rzeczywistości? Ja bym stawiał na 1% hiperliderów i 3% półliderów.

Portret użytkownika Adrian Lipko

Co rozumiesz poprzez pojęcie półlidera?

Czy można w sobie wykształcić charyzmę? Przykładowo jak ludzi mnie poznają to wybierają na lidera grupy, klasy itp ale mi samemu ciężko zmotywować kogoś do "roboty". Mam odwagę wystąpić przed ludźmi ale raczej średnio mi to wychodzi bo się denerwuję. Mogę coś z tym zrobić? W jaki sposób polepszyć te umiejętności/cechy?

Portret użytkownika Michał Toczyski

Półliderem jest osoba potrafiąca pociągnąć za sobą resztę, a jednocześnie sama potrzebuje zwierzchnika.

Co do zdenerwowania podczas występu publicznego... zacznij się tym bawić. Mnie łapie stres na kilka dni przed wystąpieniem i czasami od razu po wystąpieniu. I nie wiem dlaczego akurat wtedy.

Dobry lider na pewno świeci przykładem i jest zdecydowany. Wymaga od siebie i od innych. Nigdy przywódcą nie będzie ktoś, kto zacznie odpuszczać podwładnym. Może stać się wtedy dobrym kumplem, kolegą, ale nie liderem.

Co ciekawe: przywództwa nie musi być nawet lubiany. Musi wzbudzać szacunek. Często to idzie w parze, choć nie zawsze. Znamy w historii tyranów i dyktatorów, których ludzie się obawiali. A jednak byli posłuszni. Czy warto brać z nich przykład?

Być może tak, choć nie w każdym aspekcie. Milgram przeprowadził kiedyś doświadczenie, które wykazało, że:

7% wypowiedzi = co mówisz
38% wypowiedzi = jak mówisz
55% wypowiedzi = jak wyglądasz i jaki masz wizerunek

Co ciekawe człowiek ten studiował objęcie władzy przez Hitlera, bo zastanawiał się, jak wielkie musiał mieć zdolności perswazyjne, by przekonać miliony osób do zabijania innych.

Przykład skrajnie negatywny.

Ale istnieją także pozytywne.

Znasz je na pewno.

Czasami warto poznawać biografię ludzi sukcesu, by dowiedzieć się, jak to naprawdę było. Kiedyś nawet poszedłem o krok dalej. Z każdego filmu i książki wypisywałem, czego się dowiedziałem.

Z każdego. Było to za czasów niezwykle młodzieńczych albo jeszcze wcześniej (Harry Potter). Po obejrzeniu każdej produkcji i zgłębieniu kolejnej luźnej lektury tworzyłem listę wskazówek biznesowych z tekstu.

Co więcej, można w ten sposób nauczyć się pisania ciekawych, wciągających tekstów, artykułów, ofert.

Już mi to przeszło. Z prostego powodu: niezwykle rzadko oglądam hitowe produkcje i czytam bestsellery. Uczę się z książek biznesowych, psychologicznych, biografii. I od praktyków. Właściwy Mentor da Ci więcej wskazówek, niż wyczytasz w jakiejkolwiek publikacji.

Portret użytkownika Tomasz

Pewność siebie jest moim zdaniem 90% sukcesu, i rzeczywiście: lider nie musi być miły: wystarczy autorytet

Portret użytkownika pearla

Przez przypadek znalazłam się na tej stronie.
Powiem tak, jestem zachwycona, że tyle młodych ludzi porusza tak ważny temat jak kwestia przywództwa, podejrzewam że gdy ja będę na emeryturze Wy zajmiecie moje miejsce jak i moich Kolegów . :), mam nadzieję że będziecie lepsi, czego Wam serdecznie życzę.
Niestety muszę Was zmartwić, przywódca trzeba się jednak urodzić.
To kwestia zarówno charakteru jak i osobowości a w szczególności charyzmy, której nie można się „nauczyć”.

Według Arystotelesa „dobry przywódca musi łączyć w sobie dwie cechy, które należą do największych ze względu na swoje znaczenie i do najznamienitszych, co do wartości: musi być kochany przez naród i podziwiany przezeń przez dokonania"
- miał rację.
Życzę sukcesów.

Portret użytkownika Łukasz Kacprowicz

Ja jednak sądzę, że i charyzmy można się nauczyć. Jest ona w końcu efektem stylu bycia, a ten z kolei naturalnym wynikiem sposobu myślenia i podejścia do świata. Tak, jak zmienia się osobowość, w toku rozwoju osobistego, tak może się pojawić charyzma, porywająca tłumy.

Jest coś takiego jak Enneagram, ale nawet tu zdania są podzielone, czy da się zmienić swój własny typ. Ja sądzę, że tak.

Portret użytkownika Michał Toczyski

Za dużo myślimy. Nie zastanawiajmy się nad tym, czy możemy się zmienić, tylko to zróbmy!

Portret użytkownika Jarek

temat chyba umarl ale wygooglalem wiec sie dolacze. moze ktos to czyta jeszcze. wczoraj mialem podobna dyskusje. na poczatek zwrocmy uwage ze rozmawiamy o cechach dobrego managera. potem temat nam sie roztapia i poszerza o leadera co wprowadza nieco zamieszania bo nie mowimy o tym samym. wracajac do tematu. jak mozna mowic ze z cechami managera trzeba sie urodzic, skoro czlowiek rodzi sie praktycznie jedynie z odruchami bezwarunkowymi-reszty sie uczy zaczynajac od komunikacji a te cechy to konsekwencja tego co przekazalo nam otoczenie i czego nauczylismy sie sami. skrolnijmy w gore i spiszmy wszystkie cechy przywodcze wymienione przez przedmowcow, nastepnie zastanowmy sie raczej jakie warunki wplynely na to ze te cechy nabyl. zdanie ze z tym trzeba sie urodzic to chwytliwy samomarketing. zawsze mozna komus wcisnac ze sie nie nadaje bo nie ma tego czegos "co trudno uchwycic" ale sprawia ze od razu wiemy. w koncu czy sie ktos nadaje czy nie wynika z efektow prawda?

Portret użytkownika Michał Toczyski

ABy być przywódcą, trzeba się urodzić. Aby być kimkolwiek - też trzeba się urodzić. A reszta cech/umiejętności odbywa się poprzez socjalizację i pracę nad sobą. Menedżer czy przedsiębiorca poza zdolnościami przywódczymi potrzebuje umiejętności organizacyjnych, by potrafić ogarnąć wszystko, co się w firmie dzieje.

Portret użytkownika Gość

tak się składa ze ja jestem w pewnym zakładzie team leader'em - i tak jak juz wcześniej jeden kolega zauważył - nie trzeba sie urodzić aby być przywódcą - .. pewne cechy nabywamy wraz z doświadczeniem..
nabieramy dystansu do swojej pracy co pozwala na prawidłowe działania w pracy.

Portret użytkownika Drakon

Z kilku książek wyczytałem że lider/kierownik/menager musi mieć coś co zostało tam nazwane inteligęcją emocjonalną którą da się również wyszkolić" pewne cechy nabywamy wraz z doświadczeniem..
nabieramy dystansu do swojej pracy co pozwala na prawidłowe działania w pracy " To prawda i nie da się ukryć że każdy musi przejść swoją drogę by się nauczyć bycia liderem, nie zgadzam sie z hipotezą że przywódcą trzeba się urodzić, genetyka może jedynie dopomóc nam osiągać lepsze wyniki, moim zdaniem to kim jesteśmy Zawsze zależy od nas samych i od tego jak cięzko pracujemy na sukces...

Portret użytkownika Jacek

Można wyrobić w sobie nawyki i stać się prawdziwym liderem nawet jeśli nie urodziliśmy się takimi.

To o czym już było na początku:
a) spójność i konsekwencja działania (ludzie ufają tym, którzy dają poczucie, że praca dla nich nie jest bezsensowną stratą czasu tylko częścia jakiejś większej całości)
b) żelazna dyscyplina
c) odwaga podejmowania decyzji

To nie są cechy wrodzone naszej osobowości, tych można się nauczyć a najdalej po miesiącu wchodzą w krew.
To są składowe charyzmy.

Dodaj nowy komentarz

Zawartość pola nie będzie udostępniana publicznie.
  • Znaki końca linii i akapitu dodawane są automatycznie.
  • Use to create page breaks.

Więcej informacji na temat formatowania

CAPTCHA
Przepisz cyfry i litery z obrazka. Stanowi to zabezpieczenie przed spamem. Jeśli znaki są nieczytelne, kliknij ikonę odświeżenia obrazka (dwie strzałki nad ikoną głośnika).