Lęk towarzyszy nam w różnych momentach życia i jest naturalną reakcją na sytuacje nieznane i potencjalnie niebezpieczne. Odczuwamy lęk, kiedy znajdziemy się sami wśród nieprzyjaznych nam osób lub widzimy przed sobą agresywnego psa bez właściciela. Lęk nazwiemy wtedy strachem lub niepokojem.
O zaburzeniach lękowych mówimy wtedy, kiedy wciąż towarzyszy nam lęk o nasze życie lub zdrowie, choć nic nam nie grozi. Wyobrażenia o niebezpieczeństwie powstają tylko w naszej głowie, jednak ciało zachowuje się tak, jakby zagrożenie istniało naprawdę. Bicie serca przyspiesza, pocą się nam dłonie, pojawiają się trudności w mówieniu, robi się nam ciepło i mamy wrażenie, że zaraz się udusimy. Wiedząc, jakie sytuacje wywołują w nas nasilone lęki, staramy się ich unikać. Często wycofujemy się ze społeczeństwa, bojąc się np. publicznych wystąpień, kontaktów z obcymi osobami. Nawet tak prosta sytuacja jak rozmowa z nieznajomym u osób z zaburzeniami lękowymi może wywołać nieprzyjemne objawy.
Trudno jednoznacznie określić, jakie czynniki prowadzą do zaburzeń lękowych. Nerwice i fobie pojawiają się jednak częściej u osób z rodzin dysfunkcyjnych, które w przeszłości doświadczyły traumatycznych przeżyć. Zaburzenia lękowe mogą jednak wystąpić i u tych, których dzieciństwo przebiegało szczęśliwie, ale w dorosłym życiu przeżyli trudne doświadczenie (np. byli uczestnikami wojny, wypadku lotniczego czy samochodowego, stracili bliską osobę). Na rozwój zaburzeń mogą wpływać również nagłe zmiany zachodzące w życiu i nadmierny stres spowodowany nagromadzeniem obowiązków.
Leczenie fobii, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, lęku pourazowego (wszystkie te przypadki zalicza się do kategorii zaburzeń lękowych) opiera się na psychoterapii. Najczęściej przy zaburzeniach lękowych wykorzystuje się terapię z podejściem poznawczo-behawioralnym, a także metodę mindfulness. Pacjent uczy się życia „tu i teraz” bez rozpatrywania przeszłości i przyszłości. Osoba z zaburzeniami lękowymi ma poznać towarzyszące lękom reakcje i nauczyć się je akceptować i nad nimi panować. Psychoterapia pozwala przejąć pacjentowi kontrolę nad swoim życiem, dzięki czemu pacjent odzyskuje radość z przeżywania każdego dnia.
Choć u niektórych pacjentów z zaburzeniami lękowymi konieczne okazuje się leczenie farmakologiczne, psychoterapię zaleca się jako pierwszy środek leczniczy. W większości przypadków terapia przeprowadzona przez doświadczonych terapeutów przynosi oczekiwane rezultaty, a pacjent nie musi wspierać się antydepresantami.
Dodaj nowy komentarz