Technika potwierdzania, czyli zaakceptuj świat rozmówcy

Każdy z nas żyje w swoim świecie. Każdy z nas został wprowadzony we własny trans. Zmienia się on zależnie od sytuacji. Tak, jak pisałem przy filtrach percepcyjnych – na niektóre rzeczy zwracasz szczególną uwagę.

Jeśli pragniesz być specjalistą od rozwiązywania konfliktów i relacji interpersonalnych, to zapamiętaj. Powinieneś umieć rozmawiać na każdy temat. To przychodzi z czasem, ale za to przynosi wiele korzyści.

Mój znajomy wędkuje, zresztą ja czasami też. Mogę z nim rozmawiać na ten temat godzinami, jednak, gdy zmienię temat, na przykład na szeroko rozumiany, to on milczy. To go nie pasjonuje. Przeżywa trans „z wędką na ryby”, dlatego by do niego dotrzeć, wychodzę właśnie od tej tematyki.
Połącz się z człowiekiem w jego transie.

- „Cześć Bill, właśnie usłyszałam, że dostałeś awans.”
- „Cześć Agato, tak, zostałem właśnie szefem działu marketingowego.”
- „Szefem działu marketingu? Opowiedz mi coś o tym stanowisku.”
- „Stanowisko jak każde inne, tylko więcej roboty. Poza tym trzeba dopilnować innych, bo ostatnio wzięliśmy się za projekt, a poprzedni dyrektor się tym nie zainteresował… Zarząd go wywalił.”
- „To on już tu nie pracuje? A jak się układały kontakty pomiędzy wami?”

Czy już dostrzegasz w tym krótkim tekście to, o czym czytałeś poprzednio? Zainteresowanie i aktywne słuchanie. Poza tym dorzuciłem pytania retoryczne. Potwierdzają one to, co mówił rozmówca. To znaczy, że powtarzasz jego słowa. Co dzięki temu uzyskujesz?

1. Rozmówca wie, że go rozumiesz.
2. Wie, że się nim interesujesz.
3. W razie problemu koordynujesz rozmowę tak, by druga osoba sama sobie odpowiedziała i znalazła rozwiązanie.

Poza tym stosujesz pytania precyzujące. Pokażę Ci to na podstawie poniższej historyjki.

- „Wiesz co, ta praca mnie wkurza. Chyba jutro się zwolnię!”
- „Tak? A co Cię denerwuje w tej pracy?”
- „Wszytko, począwszy od tego, że szef kazał mi napisać raport na piątek, a to robota na jakieś cztery godziny!”
- „Piątek to już pojutrze. Uważasz to pewnie za dodatkową, niepłatną robotę...”
- „No przecież oczywiście! Za to kasy mi przecież nie da!”
- „Czy istnieje coś jeszcze, co Ci się nie podoba?”
- „W ogóle on jest zbyt wymagający, no chyba uwziął się na mnie!”
- „Rozumiem, że według Ciebie powinien sprawiedliwie dzielić pracę i dać Ci dodatkową pensję za nadgodziny, które odrabiasz w domu, czy tak?”
- „Tak byłoby idealnie, no właśnie o to chodzi.”
- „A rozmawiałeś z nim na ten temat?”
- „Jeszcze nie, ale jutro porozmawiam. Dzięki, zwróciłeś mi na to uwagę...”
- „Nie ma sprawy, i odezwij się do mnie w czwartek, by powiedzieć, jak poszło, ok?”
- „OK.”

Proste? Łatwe? I skuteczne? Tak, skuteczne. Zastosuj tę strategie jeszcze dziś, a przekonasz się na własnej skórze, jakie może przynosić ciekawe wyniki. A zwróciłeś może uwagę na potwierdzenia w tym tekście?

Myślę w tym momencie o metodzie yes-set. Wymyślili ją amerykańscy sprzedawcy encyklopedii. Natomiast przydaje się ona także w najzwyklejszych relacjach międzyludzkich. Bardzo delikatnie ją tutaj zaakcentowałem, bo tyle wystarczyło.

Chodzi o wszelkie pytania typu „czy tak?”, „prawda?”, „zgodzisz się ze mną?” etc. Używasz ich wtedy, kiedy masz pewność, że rozmówca odpowie „tak!”. Dzięki temu dostrajasz się z nim, wie, że go dobrze rozumiesz i zgadza się z tym, co mu powiesz później.

Uogólnianie

Kiedy ktoś Ci mówi: „nie lubię tego polityka, tam w rządzie to tylko kradną”, możesz uogólnić: „pewnie myślisz, że wszyscy politycy to złodzieje?”. W ten sposób badasz grunt. Usłyszysz odpowiedź: „nie, nie wszyscy, ale tych dwóch mi się szczególnie nie podoba”, albo „oczywiście, że wszyscy, inaczej by się tam do władzy nie pchali!”.

Inny sposób to wykorzystanie pytań precyzujących: „czy spotkałeś kiedyś uczciwego polityka?”. „Tak, mój wujek jest radnym, a mogę o nim powiedzieć, że to osoba szczera jak złoto”. Już wiesz, na czym stoisz.